داریوش شجاعیان در آخرین روز مهرماه سال 98 برای دومین بار از ناحیه رباط صلیبی پا دچار آسیب‌دیدگی شدید شد و از آن زمان تا هفته دوم لیگ بیستم دیگر نتوانست در فهرست استقلال قرار بگیرد.  معمولاً بازیکنانی که دو بار رباط پاره می‌کنند با حساسیت و وسواس بیشتری به فوتبال ادامه می‌دهند و داریوش شجاعیان که قبل از بازی فصل پیش با سایپا که منجر به پارگی رباط پایش شد یک بار دیگر این مصدومیت سنگین را تجربه کرده بود، باید از این پس بیش از هرزمان دیگری حواسش به تکرار این مصدومیت باشد.  بدون شک اگر شجاعیان برای بار سوم رباط پاره کند دیگر قادر به انجام فوتبال حرفه‌ای نخواهد بود و از نظر پزشکی نیز کار برای ادامه فعالیت او در این رشته بسیار دشوار خواهد شد.

 در همین راستا پزشکان نیز به شجاعیان توصیه‌هایی کرده‌اند و حتی از او خواسته‌اند به مربیان استقلال بگوید که نباید فشار زیادی روی پایش وارد شود به این دلیل که ممکن است دوباره با پارگی رباط پا مواجه شود.  اینکه مربیان استقلال به توصیه‌های پزشکان توجه کنند یا خیر روشن نیست اما خود شجاعیان نیز باید در جریان بازی‌های استقلال عمیقاً حواسش را جمع کند تا دچار مصدومیت شدید نشود. 

شجاعیان اصولاً بازیکنی است که زیاد در درگیری‌ها شرکت می‌کند و علاوه برآنکه میل زیادی به بازیسازی و حتی گلزنی دارد، از آن دسته بازیکنانی است که علاقه زیادی به بازی فیزیکی هم دارد. شاید اگر او سبک بازی خود را تغییر می‌داد، هیچ‌گاه با چنین مصدومیت‌هایی مواجه نمی‌شد اما داریوش از آن دسته بازیکنانی است که وقتی در ترکیب تیمش قرار می‌گیرد به کلی فرار کردن از درگیری‌های سخت را از یاد می‌برد و یک بازی سراسر درگیرانه را از خود به نمایش می‌گذارد. 

 به هرحال اما این بار با دفعات قبل فرق دارد و هم داریوش باید حواسش را ششدانگ جمع کند که در هر صحنه درگیری حاضر نشود و هم مربیان استقلال که در هر شرایطی از این بازیکن استفاده نکنند.

 

گزارش

بهناز میرمطهریان 

 

انتخابات ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا(AFC) قرار است اوایل سال 2022 برگزار شود. در فاصله بیش از یک سال تا برگزاری این انتخابات اما اخباری مبنی بر آمادگی رئیس فدراسیون فوتبال کره‌جنوبی برای کاندیداتوری در این انتخابات منتشر شده است.

روزنامه الریاضیه عربستان در گزارشی به نقل از منابعی خاص نوشت که مونگ جیو چونگ، رئیس فدراسیون فوتبال کره جنوبی قصد دارد در انتخابات پیش روی کنفدراسیون فوتبال آسیا شرکت کند و ریاست ائتلاف کشورهای شرق آسیا را برعهده بگیرد.

طبق اعلام الریاضیه، فدراسیون‌های شرق آسیا نشست‌های خود را برای رسیدن به جمع بندی نهایی آغاز کرده‌اند و می‌خواهند بر سر انتخاب گزینه نهایی به توافق برسند. الریاضیه در ادامه نوشت که فدراسیون فوتبال ژاپن و چین با نامزدی مونگ چونگ موافقت کرده‌اند و این شانس او را برای برنده شدن در انتخابات ریاست AFC بالا می برد.

خیلی از رسانه‌ها از این خبر به عنوان ائتلاف شرق آسیایی‌ها برای پس گرفتن ریاست AFC از رئیس بحرینی نام برده‌اند. شیخ سلمان بحرینی از سال 2013 تا کنون ریاست این کنفدراسیون را برعهده دارد و پیش از او ژانگ جیلانگ از چین برای مدت دو سال رئیس AFC بود.

مونگ جیو چونگ اما چه کارنامه‌ای دارد و اعلام آمادگی او برای ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا، در فاصله یک سال مانده تا برگزاری این انتخابات از چه جهاتی اهمیت دارد؟

حسن غفاری، رئیس کمیته روابط بین‌الملل فدراسیون فوتبال در زمان ریاست محسن صفایی‌فراهانی درباره مونگ جیو چونگ و ثروت او به خبرنگار ایران ورزشی می‌گوید: «دکتر چونگ که ریاست فدراسیون فوتبال کره جنوبی را برعهده دارد، صاحب کارخانه هیوندای است. سالی که جام جهانی در کره‌جنوبی برگزار می‌شد، کنگره فیفا و AFC همان زمان برگزار می‌شد. فیفا از هر فدراسیون میهمانانی را برای حضور در این کنگره دعوت کرده بود و ما به مدت سه روز میهمان فیفا بودیم. بعد از آن سه روز دکتر چونگ از ما خواست که یک هفته هم مهمان او باشیم. فیفا بهترین میهمانی را ترتیب داده بود اما با این حال از نظر کیفیت، میهمانی دکتر چونگ بسیار فراتر از فیفا بود. او کارخانه ماشین هیوندای را دارد. یک کارخانه کشتی‌سازی دارد و کارخانه ساخت رباتی را دارد که استخراج نفت از زیر آب را انجام می‌دهد.»

او در وصف قدرت و نفوذ چونگ هم به نکاتی اشاره می‌کند: «او از نفوذ زیادی برخوردار است. در برهه‌ای از ریاست سلطان احمد مالزیایی ما به این نتیجه رسیده بودیم که سطح فوتبال آسیا حتی از آفریقا هم دارد پایین‌تر می‌آید، به همین خاطر من و دکتر صفایی‌فراهانی با بن‌همام صحبت کردیم که در انتخابات ریاست AFC شرکت کند اما او گفت تا زمانی که دکتر چونگ باشد من ورود نمی‌کنم چون او بدون شک برنده انتخابات است. ما با دکتر چونگ صحبت کردیم و او گفت کسی که مقابل شما نشسته است، رئیس جمهور آینده کره جنوبی است. او همان سال در انتخابات ریاست جمهوری کره شرکت کرد اما موفق نشد. او از افراد بسیار پرنفوذ و پولدار است که برای فوتبال بسیار هزینه کرده است.»

مونگ جیو چونگ یکی از 8 اسپانسر اصلی فدراسیون جهانی فوتبال است که در هر دوره از رقابت‌های جام جهانی در هر رده سنی، آخرین مدل اتومبیل‌های هیوندای را برای حمل و نقل کاروان تیم‌ها، در اختیار فیفا قرار می‌دهد.

براساس اعلام منابع خبری،  برای انتخابات سال 2022 کنفدراسیون فوتبال آسیا چین و ژاپن از حامیان مونگ جیو چونگ هستند و حسن غفاری این حمایت را به نشانه 15 رأی به حساب چونگ می‌داند: «ژاپن و چین فقط دو رأی نیستند. این حمایت به نشانه 15 رأی است و اگر این حمایت ادامه داشته باشد می‌توان چونگ را رئیس AFC دانست. چون هر کدام چندین کشور زیر نفوذ خود دارند و کمک‌های مداومی به کشورهای زیر نفوذ خود ارائه می‌دهند. به عنوان مثال روسای این کشورها برای کارآموزی به ژاپن و چین دعوت می‌شوند و برای آنها کلاس‌های مختلفی برگزار می‌کنند.»

چونگ سال‌ها نایب رئیس فیفا بوده و به عنوان عضو هیأت رئیسه AFC هم فعالیت کرده است. حسن غفاری معتقد است پول و نفوذ اولین موردی است که برای پیشرفت فوتبال نیاز است و کمتر کسی به آن اشاره می‌کند: «چونگ می‌تواند فوتبال آسیا را ارتقا دهد. اولین فاکتوری که یک مدیر باید داشته باشد، بی‌نیازی مالی است چون بیشتر مدیرانی که در این سطح دچار انحراف شدند، انحراف‌شان به خاطر مسائل مادی بوده است. به عنوان مثال بلاتر یا همان سلطان احمد. سلطان احمد در زمان ریاستش فرصت حضور در AFC را نداشت و فقط سالی یک بار در جلسات شرکت می‌کرد. او دبیری داشت که بیشتر کارها را انجام می‌داد و بی‌تمایل به دریافت پول از فدراسیون‌ها نبود. بسیاری افراد تخصص را مهم‌ترین فاکتور می‌دانند و هیچکس به موضوع مهم بی‌نیازی مالی اشاره‌ای نمی‌کند. وقتی رئیس از نظر مالی بی‌نیاز باشد، دیگر در ازای دریافت پول با میزبانی کشوری موافقت نمی‌کند یا فدراسیون‌ها با پرداخت پول نمی‌توانند رأی کمیته استیناف را تغییر دهند. این موضوع درباره ریاست فدراسیون فوتبال ایران هم صدق می‌کند و خیلی مهم است که شخصی انتخاب شود که از نظر مالی بی‌نیاز باشد.»

با اینکه هنوز اطلاعاتی درباره دیگر نامزدهای ریاست AFC در دست نیست اما شاید همین حالا هم بتوان مونگ جیو چونگ را شانس اصلی ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا بعد از شیخ سلمان بدانیم.

 

شیخ دیاباته بازی با پیکان را از دست داد. خبر بدتر برای استقلال این است که مهاجم آفریقایی‌الاصل نمی‌تواند تا 3 هفته دیگر برای تیمش به میدان برود.  این به منزله ادامه حضور ارسلان مطهری و مهدی قایدی در خط آتش آبی‌ها است. غیبت دیاباته شاید در بازی‌های نسبتاً آسان‌تر استقلال را با مشکل مواجه نکند اما بی‌شک در بازی‌های سخت‌تر برای محمود فکری عذاب‌آور خواهد بود.  هرچند که سرمربی استقلال چندان با دیاباته روابط خوبی ندارد اما به هرحال حضور این بازیکن می‌توانست برای استقلال بسیار ثمربخش باشد. در بازی با ماشین‌سازی به رغم آنکه دیاباته در ترکیب اصلی حضور نداشت اما از زمانی که وارد ترکیب شد، نشان داد تا چه اندازه برای گلزنی خوش‌اشتها است اما این بازیکن به رغم آنکه در مسیر آماده‌سازی قرار گرفته بود، در یکی از تمرینات تیمش با مصدومیت مواجه شد تا استقلال از وجود یکی از تأثیرگذارترین بازیکنان خود در لیگ محروم شود.  در معایناتی که از پای این بازیکن انجام شده، مشخص گردیده که دوقلوی پای چپ این بازیکن به شدت کشیده شده و لااقل نمی‌تواند استقلال را تا 3 هفته دیگرهمراهی کند. 

حالا باید دید فکری در غیاب دیاباته از چه تدابیری استفاده خواهد کرد. شاید این یک فرصت خوب باشد تا عیار استقلال را در غیاب این بازیکن بیشتر نظاره کنیم.  هرچند که شیخ در بازی‌های هفته‌های آغازین هم چندان به کار گرفته نشده بود اما گذشت زمان اثرات فقدان شیخ در ترکیب استقلال را بیشتر نمایان خواهد کرد و پرده از رازهای پنهان فنی استقلال کنار خواهد رفت. 

شیخ در این مدت که در ترکیب استقلال حضور ندارد باید به انجام تمرینات فیزیوتراپی بپردازد و با تمام وجود به توصیه‌های پزشکان تیمش توجه کند. به هرحال تکرار مصدومیت‌ها در استقلال در سال‌های اخیر به خبری عادی تبدیل شده است.

 

 

از سال‌ها پیش نه‌فقط در فوتبال بلکه در برخی رشته‌های ورزشی شاهد حضور مربیانی روی نیمکت بعضی تیم‌ها بودیم که از برادران‌شان به‌عنوان دستیار استفاده می‌کردند. البته سرمربی تیم در این خصوص اختیار تام دارد و می‌تواند هر فردی را با هر سطح دانش و تجربه‌ای کنار خود داشته باشد. برانکو ایوانکوویچ در پرسپولیس برادرش زلاتان را هم آورده بود و اگرچه به‌ظاهر خیلی نقش پررنگی نداشت و به‌دلیل قهرمانی‌هایی هم که به دست آوردند کسی خیلی از این بابت انتقاد نکرد، اما چون مدارک مربیگری داشت حضورش روی نیمکت بلامانع بود.

البته پیش از او علی دایی هم چنین روشی را اتخاذ می‌کرد. او هرجا می‌رفت، از پرسپولیس تا راه‌آهن و... از برادرش به‌عنوان دستیار استفاده می‌کرد. محمد دایی هم کلاس‌های مربیگری را گذرانده و منعی برای نشستن روی نیمکت ندارد. به هر حال چه علی دایی چه مربیان دیگر باید نفراتی را کنار دست‌شان داشته باشند که از هر حیث خیال‌شان راحت باشد.

اما مسعود شجاعی که بازوبند کاپیتانی تراکتور را بر بازو بسته و بعید نیست در سال‌های آینده او را در قامت یک مربی ببینیم، برادرش (محمود شجاعی) روی نیمکت ماشین‌سازی به‌عنوان مربی نشسته است. او هم کلاس‌های مربیگری را گذرانده و جالب اینکه شاید تصور می‌شد او به‌عنوان مربی در تراکتور مشغول به کار شود که چنین نشد. مسعود شجاعی که رکورددار حضور در جام‌جهانی است و مثل جواد نکونام سال‌ها بازی در لالیگا را تجربه کرده می‌تواند در لباس مربیگری هم آینده روشنی داشته باشد. اگر این اتفاق بیفتد شاید آن‌وقت برادرش محمود را هم کنار دستش بنشاند. به هر حال تا آن روز تجربیات برادر بزرگتر هم بیشتر می‌شود.

  مسابقات لیگ قهرمانان آسیا (منطقه شرق) در قطر در حال برگزاری است و علاوه بر تیم داوری علیرضا فغانی، ایران در تیم برگزاری پزشکی برگزاری مسابقات، دو نماینده زن دارد. زهره هراتیان و بهار حسن‌میرزایی که سایت رسمی کنفدراسیون فوتبال آسیا در گزارشی از پیوستن نام آن‌ها به کتاب تاریخ AFC گفته است. هراتیان و حسن‌میرزایی در کنار جانیسآن فیگوئروا اسپینو از فیلیپین و لیزل گیرتسما از نیوزیلند، اولین افسران پزشکی زن در مسابقات باشگاهی مردان AFC هستند.

حضور این دو زن ایرانی تحت این عنوان در مسابقات باشگاهی مردان آسیا، اتفاق جالبی است که می‌تواند واکنش‌های مختلفی را در پی داشته باشد. این همان چیزی است که بهار حسن‌میرزایی به آن اشاره می‌کند و از افرادی می‌گوید که با هیجان درباره حضورش به عنوان زن در مسابقات باشگاهی مردان آسیا می‌پرسند و انتظار شنیدن جواب‌های عجیب را دارند. در حالی که او معتقد است هیچ تفاوتی بین خدمات ارائه شده از سوی زنان یا خدمات ارائه شده از سوی مردان وجود ندارد. این را در گفت و گو با خبرنگار ایران‌ورزشی، این‌طور بیان می‌کند: «وقتی اصول حرفه‌ای یک کار حفظ شود، کاری که ما به عنوان زن انجام می‌دهیم، هیچ تفاوتی با کاری که مردان انجام می‌دهند ندارد. زن‌ها می‌توانند در همین پست‌ها حضور پیدا کنند. نمی‌توان گفت چون مسابقات مردان است، پس زنان نمی‌توانند حضور داشته باشند. تا زمانی که خدمات مدنظر طبق اصول انجام می‌شود، تفاوتی ندارد که آن را یک زن انجام می‌دهد یا مرد. اگر به این باور برسیم، کارها خیلی راحت‌تر می‌شود.»

او هم البته این نکته را قبول دارد که گاهی پذیرش ارائه برخی خدمات از سوی زنان برای دیگران عجیب است و در این رابطه به داوران زن در بازی مردان آسیا اشاره می‌کند: «موضوع پذیرش بیشتر در بحث‌های داوری زنان برای بازی مردان دیده می‌شود. در بحث پزشکی کمتر شاهد واکنش‌های عجیب هستیم. چون اگر کارمان را طبق اصول انجام دهیم، واقعاً هیچ تفاوتی ندارد.»

حسن‌میرزایی که در دانشگاه علوم پزشکی تهران به عنوان محقق در زمینه پزشکی ورزشی فعالیت می‌کند و مسوولیت دپارتمان تحقیق و توسعه مرکز ایفمارک را برعهده دارد، درباره فعالیتی که در این دوره از مسابقات در قطر انجام می‌دهد این‌طور توضیح می‌دهد: «هر زمان تورنمنتی از سوی AFC برگزار می‌شود، این تورنمنت چند ساختار اصلی دارد؛ کمیته مسابقات، کمیته داوری و کمیته پزشکی. بسته به اهمیت مسابقات، بخش‌های دیگری به این ساختار اضافه می‌شود مثل رسانه یا تیم امنیتی اما در هر حالت این سه کمیته از اجزای اصلی هستند. در بحث پزشکی هم چندین مورد بررسی می‌شود؛ ساختارهای فیزیکی موجود در محل مسابقات مورد بررسی قرار می‌گیرد. مثل اتاق پزشکی، اتاق کنترل دوپینگ، بیمارستان‌های اطراف استادیوم، آمبولانس‌ها. همچنین آموزش‌هایی هم در صورت لزوم به پرسنل مربوط به هرکدام و حتی بیماربرهای اطراف زمین و دستیاران کنترل دوپینگ داده می‌شود. تیم پزشکی 4،5 روز زودتر در محل مسابقات مستقر می‌شود و همه این موارد را چک می‌کند و افراد را آموزش می‌دهد. بعد از آن اتفاقات حین بازی را هم زیر نظر می‌گیرد. در شرایط فعلی که مسابقات در شرایط شیوع ویروس کرونا برگزار می‌شود، ما موظف هستیم که الزامات وزارت بهداشت قطر را هم در تست‌گیری‌ها لحاظ کنیم. همیشه برای مسابقات یک نفر به عنوان افسر پزشکی و کنترل دوپینگ انتخاب می‌شد اما با توجه به حجم بالای کار در این دوران AFC تصمیم گرفت که افسر پزشکی و کنترل دوپینگ به صورت مجزا عمل کنند و برای 4 گروه رقابت‌ها، 4 افسر پزشکی زن را انتخاب کرد.»

حسن‌میرزایی معتقد است جز بحث حرفه‌ای‌تر بودن مسابقات در لیگ قهرمانان آسیا، تفاوتی در انجام وظایف او در مسابقات زنان با مردان وجود ندارد. او درباره اتفاقات جالبی که در مدت حضور خود در قطر شاهد آن بوده به خبرنگار ایران ورزشی می‌گوید: «آنچه در این رقابت‌ها برای من جالب بود، حباب قرنطینه‌ای است که قطر برای این رقابت‌ها تعریف کرده و همه افراد دخیل در مسابقات باید وارد این حباب شوند و حق خروج ندارند. رفت و آمد بین هتل تا استادیوم براساس مسیر مشخص شده از طریق جی‌پی‌اس و با اسکورت نیروهای امنیتی انجام می‌شود. هیچ یک از افراد حق رویارویی و تماس خارج از حباب قرنطینه را ندارند و هر چند روز یک‌بار به طور منظم تست کرونا انجام می‌شود. این سخت‌گیری‌ها به دلیل ابتلای بازیکنان تیم فوتبال الهلال در منطقه غرب و مشکلاتی که پیش آمده بود، شدیدتر هم شده و شاید به همین دلیل است که در منطقه شرق شاهد اتفاق مشابهی نبودیم.»

اتلتیکومادرید در بازی امشب برابر بایرن‌مونیخ در واندا متروپولیتانو به دنبال انتقام است. وقتی دو تیم در مونیخ شاخ به شاخ شدند، بایرن به پیروزی 4 بر صفر دست یافت و در فاصله دو بازی مانده به پایان مرحله گروهی از صعود خود به دور حذفی مطمئن شد. اتلتیکو در گروه A دوم است و هنوز برای صعود راه سختی در پیش دارد.

 

پیش بازی

عملکرد اتلتیکومادرید در این فصل لیگ قهرمانان اروپا پرنقص بوده، این تیم از 4 بازی‌اش تنها یک برد داشته اما از بخت خوش با کسب 5 امتیاز در رده دوم گروه قرار دارد و می‌تواند صعود کند. 

تیم دیگو سیمئونه باخت سنگین مونیخ را یک هفته بعد با پیروزی 3 بر 2 مقابل ردبول سالزبورگ جبران کرد هرچند به خاطر دو تساوی رقت‌انگیز برابر لکوموتیو مسکو وضع چندان مطمئنی در گروه ندارد. با این حال می‌توانند امشب به مرحله بعد صعود کنند اگر بایرن را ببرند و لکوموتیو نتوانسته باشد در بازی خانگی که دو ساعت زودتر برگزار می‌شود، تیم اتریشی گروه را شکست دهد. احتمال اینکه کار صعود از این گروه به روز آخر کشیده شود، زیاد است که اتلتیکو باید در زمین ردبول سالزبورگ به میدان برود.

تیم سیمئونه اگرچه در اروپا اوضاع مناسبی ندارد اما در لالیگا می‌تازد؛ این تیم شش بازی آخرش از جمله دیدار شنبه در زمین والنسیا با نتیجه یک بر صفر را برده تا با یک امتیاز اختلاف نسبت به رئال سوسیداد صدرنشین که دو بازی بیشتر انجام داده، در رده دوم قرار بگیرد. دیدار امشب نخستین تقابل دو تیم در مادرید بعد از مرحله گروهی سال 2016 است که اتلتیکو با یک گل به پیروزی رسید.

مدافع عنوان قهرمانی هم که چهار بازی خود را برده و با 12 امتیاز صعودش به عنوان صدرنشین گروه را قطعی کرده. در واقع بایرن 15 بازی آخر خود در این رقابت‌ها را با پیروزی پشت سر گذاشته و با قطعیت می‌توان این تیم را بار دیگر یکی از مدعیان قهرمانی لیگ قهرمانان دانست.

بایرن در هشت تا از 9 فصل اخیر حداقل به مرحله یک‌چهارم‌ نهایی صعود کرده ضمن اینکه در 15 بازی خارج از خانه آخرش شکست نخورده و 12 پیروزی به دست آورده. با این همه غول بوندس‌لیگا در 15 تا از 29 بازی‌اش در اسپانیا شکست خورده از جمله دو بار که میهمان اتلتیکو بوده که این به میزبان امشب اعتماد به نفس می‌دهد. تیم هانسی فلیک هم با یک برد داخلی به این دیدار می‌آید، پیروزی 3 بر یک مقابل اشتوتگارت باعث شد بایرن با 22 امتیاز از 9 بازی در صدر جدول لیگ آلمان قرار بگیرد.

 

اخبار تیمی

اتلتیکو یک بار دیگر نمی‌تواند از مانو سانچس، دیگو کاستا و سیمه ورسالیکو به دلیل مصدومیت استفاده کند ضمن اینکه وضعیت هکتور اررا مبهم است. لوییس سوارس و لوکاس توریرا هم هنوز خبری از منفی بودن تست مجدد کرونایشان منتشر نشده. 

بنابراین انتظار می‌رود آنخل کوره‌آ و ژوائو فلیکس در نقش دو مهاجم بازی کنند ضمن اینکه شاید به یانیک کاراسکو که از مصدومیت برگشته و مقابل والنسیا یار تعویضی بود، فرصت بازی برسد. سیمئونه می‌تواند از سیستم سه دفاعه استفاده کند اما به خاطر بازگشت فلیکس احتمالاً مارکوس یورنته در سمت راست سیستم 2-4-4 به بازی گرفته می‌شود.

در تیم بایرن، یاشوا کیمیش و آلفونسو دیویس به دلیل مصدومیت بازی نمی‌کنند در حالی که بونا سار سه بازی آخر تیم را از دست داده و درباره حضورش ابهام وجود دارد.

نیکلاس سوله و کورنتین تولیسو مقابل اشتوتگارت بعد از مدت‌ها بازی کردند و لروی سانه برای حضور در ترکیب اصلی تلاش می‌کند ضمن اینکه خاوی مارتینس شاید در نقش هافبک بازی کند با توجه به اینکه صعود بایرن قطعی شده است. مارک روکا، خرید تابستانی بایرن، مقابل سالزبورگ اخراج شده و محروم است.

 

ترکیب احتمالی

اتلتیکومادرید: اوبلاک؛ تریپیر، ساویچ، خیمنس، لودی؛ یورنته، کوکه، سائول، کاراسکو؛ فلیکس، کوره‌آ

بایرن‌مونیخ: نویر؛ پاوار، سوله، آلابا، هرناندس؛ گورتزکا، مارتینس؛ گنابری، مولر، کومان؛ لواندوفسکی

 

مصاحبه

آزاده پیراکوه       @Apirakouh

 

ایران ورزشی - با عبور از کرونا، آماده می‌شود تا از امروز در کنار سایر ملی‌پوشان شمشیربازی بعد از ماه‌ها قرنطینه و تمرین انفرادی؛ کارش را آغاز کند و آماده حضور در میدانی شود که نمی‌خواهد درباره‌اش زیاد صحبت کند. المپیک توکیو را پیش رو دارد اما تجربه به جا مانده از المپیک 2016 ریو به او آموخته که درباره آرزوهایش و چیزی که دنبالش است صحبت نکند و در سکوت مهیای رقابت با بزرگان دنیا شود. علی پاکدامن می‌داند که کار سختی دارد اما می‌گوید ماه‌های باقی‌مانده تا المپیک می‌تواند به او و هم‌تیمی‌هایش کمک کند تا با آمادگی کافی زیر نظر پیمان فخری، سرمربی تیم ملی سابر راهی المپیک شوند. به بهانه پایان قرنطینه به خاطر ابتلا به کرونا و شروع تمرینات تیم ملی از امروز، چند دقیقه‌ای با این ملی‌پوش شمشیربازی صحبت می‌کنیم تا حال و هوایش را بدانیم.

 

اتفاقی که برای ملی‌پوشان شمشیربازی افتاد عجیب بود. ابتلای چهار نفر به کرونا در شروع اردو؛ در حالی ‌که هیچ‌کدام علائمی نداشتید.

    همینطور است. همه ما شوکه شدیم. هیچ علائمی نداشتیم و اگر تست نمی‌دادیم، ممکن بود برای اطرافیان‌مان خطر ایجاد کنیم. خدا را شکر به بهانه شروع اردو تست دادیم و متوجه شدیم.

گویا بیماری برای شما و دیگر هم‌تیمی‌هایتان سخت نبود.

    همینطور است. شانس آوردیم. ما نوع خیلی سبک بیماری را گرفتیم و تقریباً همه دورانی که قرنطینه بودیم، هیچ علائمی نداشتیم. من که اصلاً اذیت نشدم و خدا را به خاطر این موضوع شکر می‌کنم.

حتی شنیدم در این دوران با هم تمرین هم داشتید؟

    به هر حال نمی‌توان تمرین را تعطیل کرد. در تمام دورانی که این بیماری شیوع پیدا کرده؛ من به صورت انفرادی تمرین کرده‌ام و در این چند روز هم تمرین سبکی داشتم اما تمرین اصلی و جدی ما از سه‌شنبه زیر نظر آقای فخری آغاز می‌شود. این را باید تمرین اصلی بدانیم چون هیچ چیز جای تمرین گروهی را نمی‌گیرد.

تست دوم را داده‌اید؟

    بله، همه ما تست دادیم و خدا را شکر نتیجه تست‌ها منفی بوده و به همین خاطر مشکلی برای شروع تمرینات نداریم.

شما و هم‌تیمی‌هایتان در تیم ملی شمشیربازی چند سالی است که اردوهای طولانی‌مدت داشته‌اید و مدام در کشورهای مختلف در حال مسابقه دادن بودید. این موضوع خسته‌تان کرده بود. با این شرایط به نظر می‌رسد با فرصتی که به خاطر شیوع کرونا پیش آمد؛ توانستید استراحت کنید.

    من به استراحت نیاز داشتم اما این استراحت خیلی طولانی شد و برایم خسته‌کننده شده بود. به خاطر مسابقه‌های متعددی که داشتم، به دو سه ماه استراحت نیاز داشتم که در این فرصت آسیب‌دیدگی‌های کهنه‌ام را درمان کردم اما بعد از رفع آسیب‌دیدگی‌ها، دیگر کاری برای انجام نداشتم و دلم می‌خواست زودتر تمرینات شروع شود. دلم برای تمرین و مسابقه تنگ شده و خوشحالم که قرار است دوباره برگردیم.

فدراسیون جهانی شمشیربازی که فعلاً برنامه سال بعد را اعلام نکرده و بعید است به این زودی مسابقه‌ای در پیش داشته باشید؟

    جزئیات برنامه فدراسیون جهانی را نمی‌دانم. یک مسابقه در شروع سال 2021 گذاشته‌اند که احتمالاً در آن شرکت می‌کنیم اما بقیه برنامه‌ها را نمی‌دانم.

با توجه به این بیماری و قطعی شدن سهمیه تیم سابر، فکر می‌کنی نیاز است در همه مسابقه‌هایی که تا المپیک گذاشته می‌شود، شرکت کنید؟

    این موضوعی است که سرمربی تیم و فدراسیون باید در موردش تصمیم بگیرند. من ورزشکار هستم و هر برنامه‌ای که داده شود را اجرا می‌کنم اما چون رنکینگ ما در گروه‌بندی‌مان برای المپیک تأثیر دارد، ما باید در رقابت‌ها حضور داشته باشیم تا بتوانیم رنک‌مان را حفظ کنیم یا حتی ارتقا بدهیم. در حال حاضر در رده ششم جهان هستیم و اگر پایین بیاییم، در المپیک به ضررمان تمام می‌شود.

بعد از چند ماه وقفه قرار است برای حضور در المپیک استارت بزنید. این کار را سخت نمی‌کند؟

    این شرایطی بوده که همه کشورها و ورزشکاران داشته‌اند. مهم این است که از زمان باقی‌مانده بیشترین استفاده را ببریم.

 المپیک توکیو شرایط ویژه‌ای دارد و احتمالاً برای ورزشکاران هم متفاوت با رقابت‌های قبلی‌شان خواهد بود. چه پیش‌بینی از این المپیک برای خودتان دارید؟

    الان برای هر قضاوتی زود است و باید ببینم این چند ماه باقی‌مانده چطور می‌گذرد. ضمن اینکه هم در مسیر المپیک و هم در حین رقابت‌ها ممکن است هر اتفاقی بیفتد. حقیقتش را بخواهید دلم نمی‌خواهد درباره اینکه چه چیزی در ذهنم می‌گذرد، صحبت کنم.

چرا؟ خاطره بدی از این موضوع دارید؟

    قبل از المپیک ریو مدام می‌گفتم که دنبال چه چیزی هستم و می‌خواهم چه اتفاقی بیفتد اما در حین بازی‌ها دیدیم که چه اتفاقی افتاد. هیچ چیز خوب پیش نرفت. به همین خاطر تصمیم گرفته‌ام دیگر درباره آینده‌ام صحبت نکنم و فقط تلاش کنم تا به چیزی که می‌خواهم برسم. فقط می‌توانم بگویم خوشحالم که این فرصت را دارم تا یک بار دیگر در المپیک حاضر باشم و رقابت کنم. بقیه‌اش را در ذهنم نگه می‌دارم تا ببینم در المپیک توکیو چه می‌شود. امیدوارم برای همه بهترین اتفاق ممکن بیفتد.

 

 

صدور مجوز برگزاری لیگ‌های برتر والیبال، بسکتبال و هندبال و جلوگیری از شروع مجدد لیگ فوتسال این سؤال بدیهی را به‌ وجود آورده که معیار صدور یا عدم صدور چنین مجوزهایی چیست و چگونه باید بود تا «ستاد کرونا در ورزش» به برپایی لیگ‌های مختلف رضایت بدهد و فرمان شروع را صادر کند.

خیلی‌ها هنوز می‌پرسند شرایط ایمن و آنچه باعث رضایت ستاد مذکور و صدور اجازه شروع مسابقات می‌شود چیست و رایج‌ترین سؤال این است که چرا بسیار زود و راحت و بدون دردسرهای آنچنانی با شروع چند باره لیگ‌های فوتبال موافقت می‌شود و حتی در سخت‌ترین شرایط کرونایی که وضعیت ایران در ماه‌ جاری نشان روشن آن است، این موافقت‌ها سلب و نفی نمی‌شود. این سؤالی است که محمد ناظم‌الشریعه سرمربی تیم ملی فوتسال ایران هم به وضوح پرسیده، اگر لیگ برتر فوتبال از دو هفته پیش راه‌اندازی شده و لیگ دسته اول هم از یکشنبه (2 آذر) به راه افتاد، چرا مانع آغاز مجدد رشته او شده‌اند؟ اینجاست که صرفنظر از برخی لغزش‌ها و اشتباهات در تشخیص این امور که ممکن است از هر مقام و نهادی سر بزند، باید متذکر شد که دشواری‌ها و سنگینی کار «ستاد مبارزه با کرونا» در همین زمینه‌ها و از طبایع و خصلت‌های متفاوت هر رشته ورزشی برمی‌خیزد. حتی یک بررسی ساده هم نشان می‌دهد امکان سرایت بدترین بیماری‌های ویروسی در هوای آزاد و در میدان فوتبال در زمینی با وسعت‌های «120 در 90 متر» یا «110 در 85 متر» اندک است و جریان داشتن هوا و جاری بودن مولکول‌های آن و بزرگی میدان و کم تعداد بودن آدم‌های حاضر در آن (22 بازیکن و سه داور در گوشه یا وسط میدان فوتبال اندک است و هرچند در چنین هوا و شرایطی هم می‌توان شاهد انتقال ویروس از یک فرد به فردی دیگر بود و درگیری‌های مستقیم بدنی بین بازیکنان یا صحبت مستقیم و رودرروی آنها با داور چنین چیزی را هم امکانپذیر می‌سازد اما هر چقدر که میزان و لحظات تقابل‌ها کم و اندک باشد، این سرایت به حداقل می‌رسد و حتی وقتی تبعات درگیری‌های فیزیکی و کلامی زیاد می‌شود، باز هم دو سه دقیقه وقت برای انتقال ویروس ناکافی است. مشکل آنجا شروع و حاد می‌شود که بحث ورزش‌های سالنی به میان آید و حتی اگر بهترین تهویه‌ها و سیستم‌های تأمین اکسیژن در تالارهای ورزشی رایج و برقرار باشد، در زمان برپایی مسابقات والیبال، بسکتبال و هندبال امکان سرایت «کووید19» از یک نفر به نفری دیگر در سطحی بالا است و نشانه و سند صحت این موضوع موارد نسبتاً پر تعداد شیوع کرونا در جریان مسابقات این رشته‌ها در پاییز امسال است که طبعاً واکنش مسئولان این رشته‌ها را موجب شده‌اند. در هر دو رشته والیبال و بسکتبال پس‌ از چند هفته رکود و صبر مقرر شد که با حذف شهرستان‌ها از روند اجرایی و میزبانی رقابت‌ها به طور مجتمع و متمرکز در تهران برگزار شود تا هم از تعدد سفرها در سطح کشور که ذاتاً بیماری‌زا است کاسته شود و هم در مرکز بهتر و بیشتر بتوان تست‌های کرونا را انجام داد و با غربالگری از حضور بازیکنان بیمار در مسابقات جلوگیری شود. تفاوت والیبال با بسکتبال در این نکته بود که والیبال بعد از بروز چندین و چند مورد سرایت در هفته‌های اول برگزاری لیگ این رشته به چنین نتیجه‌ای رسید اما بسکتبال با مشاهده این تجربه در سایر رشته‌ها از همان آغاز این روش را انتخاب و اجرایی کرد و فصل 1400-1399 را به همین‌ طریق آغاز کرد.

امروز لیگ فوتسال و بلاتکلیف ماندن آن محصول همان کنش‌ها و عکس‌العمل‌ها و اتفاقاتی است که در لیگ‌های سایر رشته‌های سالنی مشاهده شده است. در این راستا به راحتی می‌توان پذیرفت و درک کرد که به چه سبب ستاد کرونا در ورزش هنوز از صدور مجوز تمرین‌های گروهی در ورزش‌های انفرادی و پر برخورد مانند کشتی، رزمی‌ها و بوکس ابا دارد و شاید شنیده باشید که پس‌ از شروع تمرینات گروهی در کشتی تعداد قابل توجهی از کشتی‌گیران و به‌ ویژه مربیان کرونایی و قرنطینه و بستری شدند که سرمربیان هر دو تیم «آزاد» و «فرنگی» (غلامرضا محمدی و محمد بنا) و یکی از دستیاران محمدی (ابراهیم مهربان) تقاص همین مسأله را پس داده‌اند. بازتاب چنین مسائلی در تکواندو کم بوده (و یا کم نبوده و احتمالاً گزارش نشده است) اما در شمشیربازی و در مطرح‌ترین و موفق‌ترین قسمت آن که همانا اسلحه سابر است، هر چهار عضو ثابت این تیم مبتلا به کرونا شده و اینک در قرنطینه حضور دارند و سرمربی‌شان (پیمان فخری) هم ماه‌ها پیش و قبل از ابتلای شاگردانش یک دوره بیماری را طی کرده و خانه‌نشین شده بود.

درخواست‌های مکرر از جانب اهالی ورزش برای اینکه اردوها دوباره برقرار و تدارک‌ها برای المپیک تشدید شود، بسیار است و حرف ورزشکاران و خواسته مربیان در این راستا در ظاهر عقلایی و قابل درک است زیرا تا صد‌درصد آماده نباشیم، درالمپیک کاره‌ای نخواهیم شد اما واقعیت این است که اینگونه اردوها و تجمعات احتمالاً تبعات سنگینی خواهد داشت و مبارزه تن به‌ تن و نفس‌ به نفس کشتی‌گیران و رزمی‌کاران و شمشیربازان و بوکسورها با یکدیگر باعث ازدیاد ابتلا‌ها خواهد شد و ممکن است خدای ناکرده سبب افزایش مرگ و میرها هم بشود و افسوس ماندگار را برای خانواده ورزشکاران قربانی و جامعه ورزش موجب گردد. المپیک و مسابقات قهرمانی جهان و حتی قهرمانی آسیا از هر جهت مهم و سزاوار توجه و مستلزم برقراری بهترین اردوها و دیدارهای تدارکاتی هستند اما مادامی که خطرات جانی احساس می‌شود و ضمانتی در مورد کاهش روزافزون ابتلاها وجود ندارد، تأکید بر برگزاری اردوها و انجام مسابقات و سفرهای داخلی و خارجی به‌ جای زندگی‌زا بودن ممکن است زمینه‌ساز قطع حیات و هموار کننده بسترهای مرگ شود و کسانی را از جامعه ورزش بگیرد که حفظ‌‌شان بسیار الزامی‌تر از حتی درخشش در المپیک‌ها است. مواظب باشیم بها و قیمتی که برای اینگونه امور می‌پردازیم، بسیار تلخ‌تر و سنگین‌تر از مواردی نباشد که کسب می‌کنیم و در نهایت حفظ جان‌ها و انسان‌ها و خانواده‌ها حتی بر آرمان‌های المپیک سنگینی می‌کند. آرمان‌هایی که فقط حرفی از آن باقی مانده است و در عمل هرگونه اقدام نفی‌ کننده ارزش‌ها در دل مسابقات مختلف به امری رایج تبدیل شده است و پول‌گرایی مفرط و دوری از اصل و ذات پاک ورزش المپیک‌ها را هم به میدان‌هایی تبلیغاتی و سیاسی و سرشار از ریا مبدل ساخته است.

 

 

استقلال و پیکان درشرایطی عصر امروز رخ در رخ هم قرار می‌گیرند که اتفاقات متعددی قبل از این تقابل اردوی هر دو تیم را تحت‌الشعاع خود قرار داده است. با این حال هر دو تیم امیدوارند با تسلط بر روح و روان خود از بازی امروز سربلند بیرون آیند. پیکان با باختی که در آبادان مقابل صنعت نفت متحمل شد، پیروزی در مشهد مقابل شهرخودرو که برد بزرگی محسوب می‌شود، و تساوی با ذوب‌آهن به این بازی رسیده و استقلال با دو پیروزی که حاصل بازی با مس رفسنجان و ماشین‌سازی بوده و همچنین شکست در اهواز مقابل فولاد که یکی از مدعیان قهرمانی محسوب می‌شود، به هفته چهارم آمده است.

 

پیکان، تیمی با برنامه فشرده

حریف امروز استقلال تیمی است که به گواه آمار در فشرده‌ترین شرایط ممکن مقابل رقبای خود قرار گرفته است. پیکانی‌ها در هفته اول لیگ برتر میهمان نفت آبادان بودند که این بازی به تعویق افتاد و درست در تعطیلاتی که برای تیم ملی لحاظ شده بود و 3 روز مانده به بازی‌های هفته دوم برگزار گردید. شاگردان مهدی تارتار 4 روز بعد میزبان شهرخودرو در تهران شدند اما این بازی به علت بارش باران تا دقیقه 23 برگزار شد و مجبور شدند 24 ساعت بعد ادامه بازی را انجام بدهند. این در حالی بود که شهرخودرو در تعطیلی لیگ حدود دو هفته استراحت کرده بود. این وضعیت باعث شد بازی پیکان مقابل ذوب‌آهن هم این تیم تهرانی را تحت‌الشعاع قرار دهد به این دلیل که پیکانی‌ها با حداقل استراحت ممکن مقابل حریفی قرار گرفتند که زمان بیشتری برای آماده‌سازی در این بازی داشت. علاوه بر آن باید به تمرینات روزهای اخیر پیکان نیز اشاره داشت که به دلیل بارش‌های شدید در تهران به سالن منتقل شده است و اجازه نداد این تیم تمرینات عادی خود را برگزار کند. البته استقلال هم همین وضعیت را داشته و اوضاع برای تیم فکری هم روبه‌راه نبوده است.

 

استقلال بدون سرمربی

گرچه صمد مرفاوی از تجربه کافی برای هدایت استقلال در این بازی برخوردار است و می‌تواند این تیم را مهیای حضور در این بازی کند و از طرفی شناخت مرفاوی نسبت به پیکان نیز گره‌گشا خواهد بود اما تغییر کادر به دلیل محرومیت فکری شاید تا حدی بازیکنان استقلال را دچار دوگانگی کند. به هرحال هرچه فکری و مرفاوی با هم هماهنگ باشند بازهم غیبت آقای سرمربی در این بازی اثراتی روی روند بازی خواهد داشت و استقلال را دچار اختلالاتی خواهد کرد. البته بعید است که برای استقلال مشکلات آنچنان حادی پیش آید و به نظر می‌رسد به لحاظ کوچینگ شرایطی عادی رقم بخورد اما باید به این نکته هم توجه داشت که پیکان به شدت تیم مرموزی است و به دلیل تجربه مصائب روزهای آغازین لیگ و فشردگی بازی‌ها، احتمالاً آنها متحد‌تر وارد این میدان خواهند شد. از سویی مهدی تارتار نیز همواره با انگیزه‌های خاص رخ در رخ استقلال قرار می‌گیرد که این خود می‌تواند به‌ جذابیت‌های این بازی بیفزاید و استقلال را با رقیبی جدی مواجه سازد.

 

شانس بیشتر استقلال

به هر روی اما اگر تمام معادلات پنهان و نهان پیکان را نیز در نظر بگیریم شانس استقلال برای کسب حداکثر امتیاز این بازی بیشتر از پیکان است. پیکان با اینکه بعد از پیروزی در مشهد مقابل شهرخودرو همه را شگفت‌زده کرد اما از ‌لحاظ نفری در سطحی پایین‌تر از استقلال قرار دارد و چنانچه مربیان آبی با برنامه‌ریزی دقیق و تصمیم‌های مناسب گام به این میدان بگذارند دست‌کم به دست آوردن 3 امتیاز این بازی نیز دور از ذهن نخواهد بود. شاید لازم باشد که استقلال برای زدودن خاطره تلخ باخت دراهواز و افزایش شمار امتیازی خود به مانند بازی با ماشین‌سازی یک بازی کاملاً اقتصادی را در دستور کار قرار دهد و بی‌آنکه از نقد‌هایی که احتمالاً به واسطه دلچسب نبودن نمایش آنها بعد از بازی روانه اردوگاه آبی می‌شود، واهمه‌ای داشته باشند، 3 امتیاز این بازی را هم با هر تدبیری که شده به چنگ آورند و امتیازات خود را به عدد 9 افزایش دهند. آنچه مسلم است در شرایط کنونی به دست آوردن امتیاز برای استقلال اهمیت بیشتری دارد بخصوص اینکه دیگر رقبا نیز بیش و کم امتیاز از دست می‌دهند و این فرصتی بزرگ نصیب آبی‌ها خواهد کرد تا شاید در هفته‌های آتی به صدر جدول هم برسند.

 

ترکیب احتمالی استقلال

رشید مظاهری دروازه‌بان است، عارف غلامی و محمدحسین مرادمند در قلب دفاع قرار می‌گیرند. وریا غفوری و محمد نادری در دفاع راست و چپ و در خط میانی مسعود ریگی، احمد موسوی، هرویه میلیچ و آرش رضاوند قرار خواهند گرفت. در خط حمله هم مهدی قایدی و ارسلان مطهری بازی خواهند کرد.

 

 

تلاش بی‌نتیجه برای لغو محرومیت فکری

گفته شده در شروع فصل جاری، کادر فنی پرسپولیس قصد داشته‌اند امید عالیشاه را کنار بگذارند اما این بازیکن مدیر برنامه‌اش را عوض کرده و بعد از اینکه با مدیر برنامه یحیی همکاری کرده در تیم ماندنی شده است. با این حال این خبر غلط از آب درآمده چرا که عالیشاه مدت‌هاست با این مدیر برنامه کار می‌کند و در دوران مدیریت‌های قبلی وقتی قراردادش را با پرسپولیس تمدید کرده با همین آقای مدیر برنامه در باشگاه عکس گرفته که عکس‌هایش موجود است. همچنین بازی کردن یا بازی نکردن این بازیکن به مدیر برنامه و شرایط خارج از زمین فوتبال ربطی ندارد و کاملاً فنی است. حمید مطهری اخیراً در لایو اینستاگرامی باشگاه اعلام کرد هیچ مشکلی بین کادر فنی و عالیشاه وجود ندارد اما تأکید کرد این بازیکن باید بیشتر به دفاع کمک کند و دلیل بیرون ماندن عالیشاه از ترکیب هم همین مسأله است. با این وجود عالیشاه دیروز در ترکیب اصلی قرار گرفت تا پلن تازه‌ای برای فینال تست شود و کادر فنی ثابت کند هیچ مشکلی با او ندارد.

عالیشاه در پست هافبک چپ پرتلاش و دونده نشان داد و بسیار باانگیزه به نظر می‌رسید که کار ویژه‌ای در این بازی انجام دهد. او در نیمه نخست فوق‌العاده کار کرد اما کمی عجول و دستپاچه به نظر می‌رسید اما نمایش او در مجموع نمره قبولی می‌گیرد. بهترین کار او پاس تماشایی‌اش در نیمه دوم بود که رمضانی را با گلر میهمان تک به تک کرد اما او قدردان این پاس نبود.

 

یحیی گل‌محمدی بعد از برد مقابل شهرخودروگفت: «بازی خیلی خوبی را از طرف تیم‌مان شاهد بودیم و فوتبال خوبی ارائه شد. هر دو تیم به دنبال بازی فنی بودند که قبل از شروع قابل پیش‌بینی بود که فوتبال خوبی از آب در بیاید. در بازی همه چیز را خوب کنترل کردیم و حتی می‌توانستیم گل‌های بیشتری بزنیم. بازیکنانم مزد برتری خود را خوب گرفتند و به آنها خسته نباشید و خدا قوت می‌گویم. امیدوارم این روند تا فینال ادامه داشته باشد.»

ادعای نوازی درباره تکل سرلک: یکی از فاکتورهایی که باعث شد این بازی،  خوب از آب در بیاید، قضاوت آقای کرمانشاهی و تسلط او روی صحنه‌ها بود. من با دقت داشتم صحنه را می‌دیدم و بازیکن ما واضح توپ  را زد. هر دو بازیکن تکل زدند و ادعای مربی حریف درست نبود، از تیم داوری هم به خاطر قضاوت خوبش تشکر می‌کنم.

گل نزدن‌های رمضانی: این بازیکن خیلی خوب کار کرد و روی هوا خیلی خوب توپ را به بازیکنان رساند. رمضانی دوندگی زیادی در جریان بازی داشت و البته او در تک به تک‌ها خوب کار نکرد اما باید قبول کنیم او تلاش کرد که در موقعیت قرار بگیرد. او باید بیشتر تلاش کند ضمن آنکه ما نباید نسبت به یک بازیکن ناامید شویم. او این ضعف را با تمرین بیشتر برطرف خواهد کرد.

چمن ورزشگاه آزادی: زمین نسبت به بازی قبل خیلی بهتر شده بود. استقلال و پرسپولیس و تیم ملی فقط این زمین را در اختیار دارند. این زمین خیلی وقت است که باید دستخوش تغییرات می‌شد و فکر می‌کنم این چمن عمر خودش را کرده و حتماً باید تغییرات اساسی در آن به وجود بیاید. حضور سمیعی در ورزشگاه: من در رختکن بودم و ایشان را ندیدم ولی از حضور آقای سمیعی تشکر می‌کنم. باشگاه پرداختی خوبی به بازیکنان بابت سال قبل داشت و مدیریت در تلاش است که این مسائل را حل کند. من و بازیکنان به عینه می‌بینیم که مدیران باشگاه تلاش می‌کنند، مشکلات باشگاه به حداقل برسد. 

تمدید قرارداد: این افتخار نصیب من شد و خدا را شکر می‌کنم که می‌توانم در خدمت پرسپولیس باشم. روز یکشنبه یک روز به یاد ماندنی برای من بود، از اعتماد باشگاه و هواداران تشکر می‌کنم و امیدوارم بتوانم پاسخ اعتماد این عزیزان را بدهم.

 

بالاخره بغض پرسپولیس ترکید. این بار مالکیت توپ و زمین به دادشان رسید و توانستند با سه گل زیبای سیدجلال حسینی، احمد نوراللهی و میلاد سرلک شهرخودرو را درهم بشکنند. تیمی که گرچه تا پیش از گل خوردن فشرده بازی می‌کرد اما متهم کردن آنها به پارک اتوبوس بی‌انصافی است.

چهره مسابقه اما آرمان رمضانی بود. بازیکنی که برخلاف تصور جوان آینده‌دار نیست. 28 سال سن دارد. سه سال بزرگتر از سردار آزمون و علی علیپور و هم‌سن مهدی طارمی و کاوه رضایی. او برای این به پرسپولیس پیوست که جای خالی علیپور را به عنوان یک گلزن کلاسیک بگیرد. گل بزند نه اینکه کسب تجربه کند اما عملکردش تا امروز در ترکیب پرسپولیس، علیرغم دوندگی بسیار، کاملاً معمولی و حتی ناامیدکننده بوده است.

برخی از هواداران بر این باور بودند که او بازیکن پلن B نیست که در چند دقیقه آخر بازی به ترکیب اضافه شود و باید از ابتدا درون زمین باشد تا توانایی‌هایش را به رخ بکشد.

او در دیدار مقابل شهرخودرو از ابتدا تا دقیقه 66 در زمین حضور داشت. یک بار دروازه خالی را اشتباه دید و بار دیگر در موقعیت تک به تک کامل با دقت زیاد توپ را بیرون از چارچوب زد تا برخی از هواداران در شبکه‌های اجتماعی به شدت او را مورد حمله قرار دهند. فریور خراباتی طنزنویس هم این پازل را کامل کرد و نوشت: «دوستان کسی رو می‌شناسید توی باشگاه پرسپولیس؟ یه کار واجب دارم. خواستم بگم من سالی ۲۰ میلیون می‌گیرم و همون کاری که آرمان رمضانی انجام می‌ده رو انجام می‌دم!»

شاید این همه فشار منصفانه به نظر نرسد و برخی از کارشناسان بگویند که او از نظر روانی تمرکز ندارد وگرنه بازیکن سابق سایپا، اکسین، مس رفسنجان، پاس همدان، فجر سپاسی و ملوان به اندازه کافی تجربه دارد اما نگاهی به عملکرد آرمان در تیم‌های قبلی هم نشان می‌دهد ما با یک گلزن تمام عیار روبه‌رو نیستیم. او مهاجمی معمولی بوده که حالا قدر بازی در پرسپولیس را هم نمی‌داند.

اما قرمزها چاره‌ای ندارند جز اینکه هنوز به او اعتماد کنند. پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا عیسی آل‌کثیر، وحید امیری و احسان پهلوان را در ترکیب ندارد و احتمالاً با همین ترکیبی که بازی مقابل شهرخوردو را آغاز کرد مقابل حریف شرق آسیایی خود حاضر خواهد شد. چیزی که هواداران پرسپولیس را به شدت نگران کرده است این است که بدون تمام کننده چطور می‌توانند به گل برسند؟ آیا هافبک‌ها و مدافعان در فینال آسیایی هم می‌توانند جور مهاجمان را بکشند؟

پرسپولیس در دهه هفتاد، یکی دو بار شانس حضور در فینال را با نسلی طلایی داشت اما نتوانست. یک بار برای گره‌گشایی، علی پروین ستاره آن روزهای تیمش یعنی مهدی هاشمی‌نسب را به عنوان مهاجم به خط حمله اضافه کرد که او هم گل زد. آیا یحیی مجبور می‌شود دست به کاری خلاف عادت معمولش بزند یا کماکان چشم به مهدی عبدی و آرمان رمضانی دارد که در این چهار هفته نمایش بدی داشتند؟

تمام تمرکز یحیی گل‌محمدی و بازیکنان این تیم روی تک دیدار فینال لیگ قهرمانان آسیا است. این مهم‌ترین بازی آنها است، به همین دلیل نباید آن را با نمایش لیگ اشتباه گرفت. انگیزه بازیکنان قابل قیاس با بازی‌های داخل ایران نیست و چه بسا همین آرمان رمضانی یا مهدی عبدی گل برتری را به ثمر برسانند و آن وقت تمام این نقدهای بی‌رحمانه جایش را به تحسین‌های بی‌ حد و حصر خواهد داد. فوتبال همین است، روزی که می‌درخشید فرشته هستید اما در بازی بعد با یک نمایش ضعیف هیولا می‌شوید!

این روزها هیچ‌کس دوست ندارد آرمان رمضانی باشد اما پرسپولیسی‌ها امیدوارند که شاگرد سابق علی دایی، اگر گلزنی را از این ستاره یاد نگرفته، شاید انگیزه و جنگندگی را از او یاد گرفته باشد و با یک درخشش خودش را به فوتبال ایران تحمیل کند.

 

جان کندن پرسپولیس برای گل زدن

بــرد  بــدون مهاجــم!

 

فولاد خوزستان که به جز پیروزی مقابل استقلال، در ۲ بازی دیگر خود نتوانست ببرد و به تساوی رضایت داد، این بار مقابل تیم تازه‌وارد آلومینیوم اراک به دنبال ۳ امتیاز بود تا شرایط خود را در جدول بهتر کند. 

البته آلومینیوم هم که به آرامش لازم رسیده، تلاش می‌کند در بازی‌های پیش‌رو عملکرد خوبی داشته باشد و امتیازات لازم را به دست بیاورد. با این شرایط، شاگردان نکونام و خطیبی مقابل هم قرار گرفتند. فولاد خوزستان با توجه به اینکه میزبان بود، شروع بهتری داشت و توانست موقعیت‌های خوبی به دست بیاورد اما دفاع خوب آلومینیوم و درخشش حسین پورحمیدی مانع شد. 

این روند ادامه داشت اما گلی دیده نشد تا نیمه اول با تساوی به پایان برسد. 

در نیمه دوم این بار شاهد یک بازی پایاپای بودیم و ۲ تیم برای رسیدن به گل تلاش می‌کردند اما باز هم هیچ گلی به وجود نیامد. هر چقدر به پایان بازی نزدیک‌تر می‌شدیم تلاش تیم میزبان بیشتر می‌شد و البته آلومینیوم به لاک دفاع رفت تا حداقل بتواند یک امتیاز کسب کند که شاگردان رسول خطیبی موفق‌تر بودند چراکه بازی با تساوی بدون گل به پایان رسید و آلومینیوم با دست پر به اراک برگشت.

تیم ملی بسکتبال پس از غلبه بر عربستان در روز شنبه، عصر دیروز در دومین دیدار خود در رقابت‌های انتخابی کاپ آسیا به مصاف سوریه ‌‌رفت. رقابتی که می‌توانست تکلیف صعود ایران به مرحله نهایی این رقابت‌ها را مشخص کند.

اختلاف 46 امتیازی دو تیم در دیدار رفت باعث شده بود تا انتظار یک برد و نتیجه یکطرفه را در این مسابقه داشته باشیم. اتفاقی که در همان کوارتر اول و ابتدای بازی متوجه شدیم خبری از آن نیست و باید به دنبال پیروزی برابر سوریه در یک رقابت نزدیک باشیم.

سوری‌ها در همان کوارتر اول توانستند با پرتاب‌های خوب راه دور و عملکرد چشمگیر بازیکن دو تابعیتی خود، کار را برای شاگردان شاهین‌طبع دشوار کنند و نتیجه را در پایان کوارتر اول در امتیاز 21 به تساوی بکشانند.

در کوارتر دوم اگرچه در ابتدا با پرتاب‌های سه امتیازی موفق و دفاع بهتر اختلاف به عدد ۱۰ هم رسید اما در ادامه باز هم سوری‌ها اختلاف را به حداقل رساندند تا بازی با همان حساسیت به نیمه دوم برود.

در کوارتر سوم سوری‌ها پا‌ را فراتر گذاشتند و به جز ابتدای بازی برای اولین بار از ایران پیش هم افتادند. در نهایت کوارتر سوم با نتیجه ۵۸ بر ۵۵ به سود سوریه به پایان رسید تا شرایط برای تیم ایران خطرناک شود.

شرایط به شکلی شده بود که انگار تیم ایران با چین بازی می‌کردند. دو تیم امتیاز به امتیاز و قدم به قدم پیش می‌رفتند و به هیچ‌وجه نمی‌شد تیم پیروز را پیش‌بینی کرد.

با این حال همان مشکل بازی با عربستان و نداشتن تاکتیک مناسب در حمله کار را به جایی رساند که در کمال تعجب این سوریه باشد که بازی را با نتیجه ۷۷ بر ۷۰ به سود خود به پایان برساند.